Sevmekten vazgeçmeyen anneler..

                                                         Hani eski zaman masalları anlatır
                                                         Hüznümü huzura dolarsın
                                                         Kaşım gözümden çok içim bir parçan
                                                         Annem sen benim yanıma kalansın        

                                                                          Söz: Aylin Atalay(Candan Erçetin)

 

    O çok özel iki hücrenin birleşmesi ile gözlerimizi açar, yürümeye.. derken koşmaya başlarız…Artık sosyalleşme vakti geldi der okul hayatımıza başlar arkadaşlar ediniriz..Senin silgin benim kalemim cümlelerinin kurulmasıyla aitlik duygusu çalar kapıyı “sahip olma” ile tanışırız.Bu çok masum  duygular gittikçe  (en yakışıklı sevgiliye, marka ayakkabıya vs.)sahip olma denen anlamsız  çığlığın peşinden koşar  kazanma ve kaybetme ile küt diye çarpışabiliriz.İşini kaybedebilirsin,dost sandıkların gidebilir,seni çok seven sevgilin seni sevmeyi bırakabilir….kimin ve neyin senin olduğunu ve ne zaman bırakacağını bilemezsin......AMA

Senin olduğunu ve asla kaybetmeyeceğini bildiğin tek şey annenin sevgisidir!..

   

Henüz anne olmadım,anne olmayı bilmiyorum ama annesinin kızı olmayı iyi bilirim..

Annem,anneciğim,canımın taa içi senin günün bizim her günümüz birlikte olsun..

Tüm annelerin bugünü kutlu olsun……